TETRATHERM Ολοκληρωμένο Σύστημα Θερμομόνωσης
Που καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες του καταναλωτή και αποτελεί ιδανική επιλογή. για την αποτελεσματική προστασία και εξοικονόμηση ενέργειας των κτιρίων.
THETRATHERM
Το σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης Thetratherm είναι πιστοποιημένο κατά ETAG 004, οπότε καλύπτει τις απαραίτητες προδιαγραφές του Εξοικονόμηση κατ’ οίκον II – 2019.
Εξοικονόμηση Κατ’ Οίκον II
Πρόγραμμα επιχορήγησης κεφαλαίου για παρεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας των κτιρίων για την Περίοδο 2014-2020.
Ενημερωθείτε
Στείλτε τα στοιχεία σας και ένα από συνεργαζόμενα καταστήματά μας θα επικοινωνήσει μαζί σας για μια οικονομική προσφορά
Οδηγός Θερμομόνωσης Κτιρίων
ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Υπουργείο Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού
Η θερμομόνωση σ’ ένα κτίριο, ουσιαστικά παρέχει σ’ αυτό ένα «προστατευτικό περίβλημα» το οποίο μειώνει τη μετάδοση θερμότητας από και προς το εσωτερικό του. Το χειμώνα μειώνει το ρυθμό με τον οποίο η θερμότητα χάνεται από το κτίριο και το καλοκαίρι μειώνεται ο ρυθμός με τον οποίο η θερμότητα εισάγεται σε αυτό.
Η μείωση των θερμικών διαφυγών από και προς τους εσωτερικούς χώρους ενός κτιρίου έχει ως
συνέπεια τη μείωση της κατανάλωσης της ενέργειας με την οποία τροφοδοτούνται τα διάφορα τεχνητά συστήματα θέρμανσης-ψύξης. Η μείωση αυτή μπορεί να είναι σημαντική, αρκεί η θερμομόνωση να εφαρμόζεται ορθολογικά και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του σχετικού διατάγματος που καθορίζει τους μέγιστους συντελεστές θερμοπερατότητας των επιμέρους δομικών στοιχείων του κελύφους.
Στις περισσότερες χώρες με ψυχρότερα κλίματα κανονισμοί και τεχνικές προδιαγραφές, που
καθορίζουν τις απαιτήσεις, τις ιδιότητες και τον τρόπο σύνθεσης των υλικών, ισχύουν εδώ και πολλά χρόνια. Οι κανονισμοί αυτοί, μαζί με τις τεχνικές προδιαγραφές, εξασφαλίζουν μία τεχνοοικονομικά σωστή θερμομόνωση. Τέτοια θεωρείται αυτή που για να γίνει δεν απαιτείται υπερβολικά μεγάλο αρχικό κόστος εγκατάστασης και που, ωστόσο, εξασφαλίζει μακροχρόνια οικονομία στη χρήση του κτιρίου και περιορισμό στην εφαρμογή ενεργοβόρων τεχνητών συστημάτων ελέγχου του εσωτερικού περιβάλλοντος.
Κάτω από συνθήκες οικονομικά προσιτές, μια καλή θερμική μόνωση πρέπει να εξασφαλίζει:
• Την υγιεινή, άνετη κι ευχάριστη διαβίωση, χωρίς να διαταράσσεται το θερμικό ισοζύγιο του
ανθρώπινου σώματος και να προκαλούνται σοβαρές θερμικές αλληλοεπιδράσεις κρύου ή ζέστης
ανάμεσα σ’ αυτό και στο χώρο που το περιβάλλει. Το θερμικό ισοζύγιο είναι αυτό που κυρίως
καθορίζει το αίσθημα άνεσης του ανθρώπινου οργανισμού.
• Την οικονομία στην κατανάλωση ενέργειας, με τον περιορισμό των θερμικών απωλειών από το
κέλυφος του κτιρίου.
• Τον περιορισμό του αρχικού κόστους κατασκευής της εγκατάστασης του συστήματος κεντρικής
θέρμανσης ή κλιματισμού.
• Την ταυτόχρονη προστασία από τους θορύβους, αφού τα περισσότερα από τα θερμομονωτικά
υλικά είναι και ηχομονωτικά.
• Τη βελτίωση της προστασίας του περιβάλλοντος γενικότερα, αφού μειώνοντας την κατανάλωση
ενέργειας ελαττώνεται αντίστοιχα και η ποσότητα των εκπεμπόμενων καυσαερίων προς την
ατμόσφαιρα.
Είναι γνωστό ότι ανάμεσα σε δύο σώματα με διαφορετικές θερμοκρασίες προκαλείται συνεχής ροή θερμότητας από το θερμότερο προς το ψυχρότερο και πως οι θερμικές απώλειες δεν νοούνται μόνο για την απώλεια της ζέστης ενός χώρου το χειμώνα αλλά και της δροσιάς το καλοκαίρι, όταν ο ατμοσφαιρικός αέρας είναι θερμότερος.
Αυτή η ροή θερμότητας είναι αδύνατο να εμποδιστεί τελείως και μπορεί, μόνο, να περιοριστεί ως προς την ένταση και τη διάρκειά της. Αυτό είναι κατορθωτό μόνο όταν υπάρχει έλεγχος των θερμικών απωλειών.
Ο επιδιωκόμενος έλεγχος και περιορισμός των θερμικών απωλειών επιτυγχάνεται με τη θερμομόνωση του κελύφους, η οποία μειώνει το ρυθμό μετάδοσης της θερμότητας μέσω των εξωτερικών επιφανειών του κτιρίου.
Πριν καταφύγει κανείς σε οποιαδήποτε μέτρα θερμομόνωσης για τον έλεγχο των θερμικών απωλειών πρέπει, κατά το σχεδιασμό, να έχει υπόψη του τους βασικότερους παράγοντες που τις προκαλούν.
Τέτοιοι παράγοντες είναι:
Η τοποθεσία και ο προσανατολισμός του κτιρίου μέσα στον περιβάλλοντα χώρο. Έτσι, όσο
περισσότερο εκτεθειμένο είναι ένα κτίριο στους ανέμους τόσο μεγαλύτερες απώλειες θερμότητας
εμφανίζει. Επίσης, όσο περισσότερο προσβάλλεται από την ηλιακή ακτινοβολία τόσο οι απώλειες
ψύξης των εσωτερικών χώρων του είναι μεγαλύτερες.
Το μέγεθος των επιφανειών του εξωτερικού περιβλήματος του κτιρίου που είναι άμεσα εκτεθειμένες στις καιρικές συνθήκες, σε συνάρτηση με τον όγκο του κτιρίου. Ένα ελεύθερο στο χώρο κτίριο εμφανίζει πολύ μεγαλύτερες απώλειες από ένα άλλο που είναι ενταγμένο σε ένα συνεχές σύστημα δόμησης.
Το πόσο εκτεθειμένοι στο περιβάλλον είναι οι διάφοροι χώροι του κτιρίου. Χώροι τελείως εσωτερικοί θεωρείται ότι δεν παρουσιάζουν καμία θερμική μεταβολή. Αντίθετα, χώροι που εκτείνονται σε δύο ή περισσότερους ορόφους, όπως για παράδειγμα τα κλιμακοστάσια, παρουσιάζουν μεγάλες απώλειες.
Τα εξωτερικά κουφώματα, τα οποία, ανάλογα με το μέγεθος, τον αριθμό και τη θέση τους στις
όψεις ενός κτιρίου, επηρεάζουν τη ροή της θερμότητας και η κακή συναρμογή τους επιτρέπει τη
διείσδυση ρευμάτων αέρα.
Σύμφωνα με την Οδηγία 89/106/ΕΟΚ για τα Προϊόντα Δομικών Κατασκευών, καθώς και
σύμφωνα με τους Περί των Βασικών Απαιτήσεων Νόμους, που πρέπει να πληρούν καθορισμένες
κατηγορίες προϊόντων, και τους Περί των Βασικών Απαιτήσεων Κανονισμούς, που πρέπει να
πληρούν καθορισμένες κατηγορίες προϊόντων, τα προϊόντα δομικών κατασκευών για τα οποία
υπάρχει εναρμονισμένο πρότυπο και η περίοδος συνύπαρξης του με αντίστοιχο εθνικό πρότυπο
έχει λήξει, μπορούν να διατίθενται στην αγορά μόνο εάν φέρουν τη Σήμανση Συμμόρφωσης CE.
Επομένως, για σκοπούς υπολογισμών θα πρέπει να χρησιμοποιούνται οι δηλωμένες τιμές που
αναγράφονται στη Σήμανση Συμμόρφωσης CE.
Η επιλογή των θερμομονωτικών υλικών θα πρέπει να γίνεται λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τις
διάφορες καταπονήσεις (μηχανικές, υγροθερμικές και φυσικοχημικές) που υφίστανται τα υλικά στο
συγκεκριμένο έργο, νοουμένου ότι οι συγκεκριμένες καταπονήσεις επηρεάζουν άμεσα τη θερμική
απόδοσή τους. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρησιμοποίηση του βέλτιστου συνδυασμού των κριτηρίων
επιλογής θερμομονωτικών υλικών.
Κριτήρια επιλογής θερμομονωτικών υλικών
Τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για την επιλογή θερμομονωτικών υλικών είναι:
α. Θερμοτεχνικά Χαρακτηριστικά
• Η τιμή του συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας λ.
• Η εξάρτηση του λ από τη θερμοκρασία.
• Η εξάρτηση του λ από την υγρασία. Η τιμή του λ αυξάνει σημαντικά με τη συμπύκνωση υδρατμών μέσα στη μάζα του και αν διαβραχεί όλη η μάζα του τότε παύει να υπάρχει θερμομονωτική δράση.
• Η ειδική θερμότητα.
• Ο συντελεστής θερμικής διαστολής. Όσο χαμηλότερος είναι, τόσο απομακρύνεται ο κίνδυνος
οικοδομικών μικροζημιών ή καταστροφής των στεγανώσεων.
β. Τρόπος Εφαρμογής
• Προκατασκευασμένα προϊόντα ή κατασκευή επί τόπου.
• Απαιτούμενα προστατευτικά μέτρα (για προστασία από μηχανικές βλάβες ή δυσμενείς περιβαλλοντικές επιδράσεις).
• Δυνατότητα ελέγχου κατά την κατασκευή.
γ. Μηχανικές Ιδιότητες
• Αντοχή σε θλίψη, κάμψη και δονήσεις.
• Αλλοιώσεις με το χρόνο (γήρανση)
• Πυκνότητα
• Ελαστικότητα, ευθραυστότητα.
δ. Χημική συμπεριφορά – ανθεκτικότητα
• Αντίσταση στη διάβρωση, στους μικροοργανισμούς, έντομα, κ.λπ.
• Συμπεριφορά στην υγρασία (τυχόν μεταβολή των διαστάσεων, διαπερατότητα στους υδρατμούς,
απορροφητικότητα νερού).
• Συμπεριφορά στη φωτιά και μέγιστες επιτρεπόμενες θερμοκρασίες λειτουργίας.
• Βαθμός ευαισθησίας σε υπεριώδη ακτινοβολία, σε διάφορα αέρια και σε διάφορους διαλύτες ή
το θαλασσινό νερό, κ.λπ.
ε. Οικονομικά Στοιχεία
• Επιπρόσθετο κόστος προμήθειας και εγκατάστασης.
• Χρόνος απόσβεσης δαπάνης.
• Ποσοστό προστιθέμενης αξίας στην όλη κατασκευή.
Συνηθισμένα θερμομονωτικά υλικά
Σήμερα στην αγορά υπάρχει μεγάλη ποικιλία θερμομονωτικών υλικών όπως:
• Εξηλασμένη πολυστερίνη
• Διογκωμένη πολυστερίνη
• Υαλοβάμβακας
• Πολυουρεθάνη
• Αφρώδες Γυαλί
• Περλιτοειδή
• Πετροβάμβακας
• Φελλός
• PVC
• Κυψελωτό σκυρόδεμα
• Θερμομονωτικά τούβλα
• Πλάκες περλιτοϋάλου
Ο ρυθμός ροής θερμότητας διαμέσου του κελύφους ενός κτιρίου εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από το
σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται και κυρίως από τα υλικά που χρησιμοποιούνται.
Η μελέτη και η σωστή εφαρμογή της θερμομόνωσης βασίζεται στον βέλτιστο συνδυασμό των
μεθόδων και υλικών κατασκευής, τα οποία προσδίδουν συγκεκριμένες χαρακτηριστικές ιδιότητες στα δομικά στοιχεία του κτιρίου.
Οι χαρακτηριστικές ιδιότητες των δομικών στοιχείων καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη θερμική
συμπεριφορά του κελύφους του κτιρίου και είναι οι ακόλουθες:
α. Ο συντελεστής θερμοπερατότητας (U-value), δηλαδή η ποσότητα θερμότητας που περνά σε ένα
δευτερόλεπτο μέσα από τις απέναντι πλευρές ενός κύβου πλευράς 1m όταν η διαφορά θερμοκρασιών μεταξύ των δυο επιφανειών του στοιχείου είναι 1°Κ. Αυτή εξαρτάται από τις ιδιότητες που έχουν τα υλικά που συνθέτουν την κατασκευή ενός δομικού στοιχείου, δηλαδή:
• Το συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας (συντελεστής λ)
• Την περιεκτικότητά τους σε υγρασία και
• Το πάχος τους.
β. Ο βαθμός διαπερατότητας του αέρα διαμέσου των δομικών στοιχείων, που εξαρτάται από:
• Το είδος της κατασκευής που διαμορφώνει το περίβλημα ενός χώρου.
• Την επιφάνεια των ανοιγμάτων και τον τρόπο συναρμογής των κουφωμάτων. Μεγάλες ποσότητες θερμότητας χάνονται από τις πόρτες και τα παράθυρα μιας όψης, ανάλογα με το μέγεθος του τζαμιού και τον τρόπο κατασκευής τους, καθώς και με τους αρμούς επαφής μεταξύ των φύλλων και του πλαισίου ενός κουφώματος. Το γεγονός αυτό κάνει τα παράθυρα και τις πόρτες να εμφανίζουν υπερβολικά μεγάλο συντελεστή θερμοπερατότητας, γιατί οι θερμικές απώλειες, όπως είναι γνωστό, προκαλούνται όχι μόνο από θερμική αγωγιμότητα αλλά κι από θερμική μεταφορά.
γ. Η ειδική θερμότητα (c) των δομικών στοιχείων του κτιρίου, που συμβάλλει στον περιορισμό του
ρυθμού μεταβολής της θερμοπερατότητας των στοιχείων. Όταν οι τοίχοι και οι οροφές έχουν μεγάλη θερμοχωρητική ικανότητα, τότε η θερμότητα που συγκεντρώνουν ενόσω λειτουργεί η θέρμανση, αποβάλλεται όταν αυτή σταματήσει με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η γρήγορη ψύξη των χώρων.
Το αντίθετο συμβαίνει το καλοκαίρι όταν οι χώροι ψύχονται. Ανάλογα με τη θέση της μόνωσης – στην εξωτερική ή εσωτερική επιφάνεια – οι τοίχοι και οι οροφές ενεργούν:
• Ως συσσωρευτές θερμότητας, όταν η θερμική μόνωση τοποθετείται στην εξωτερική τους επιφάνεια.
Στην περίπτωση αυτή, συσσωρεύουν επί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τη θερμότητα, για να την
αποβάλουν και πάλι μέσα στο χώρο με ακτινοβολία (Σχήμα 2.3.1.α). Με τη διαδικασία αυτή
αυξάνεται αντίστοιχα η διάρκεια μεταβολής της θερμοκρασίας σε χώρους στους οποίους είναι
απαραίτητο να δημιουργείται αίσθημα άνεσης (κατοικίες, χώροι εργασίας, κ.λπ.).
• Ως φράγμα προστασίας, όταν η θερμική μόνωση τοποθετείται στην εσωτερική τους επιφάνεια,
στις περιπτώσεις που δεν μας ενδιαφέρει η διάρκεια αποθέρμανσης ή απόψυξης των χώρων
(θέατρα, εκκλησίες κ.λπ.) αλλά αντίθετα επιθυμούμε τη γρήγορη θέρμανση ή ψύξη των χώρων αυτών.
δ. Οι τιμές των συντελεστών θερμικής αγωγιμότητας και ειδικής θερμότητας των διαφόρων υλικών που συγκροτούν μια κατασκευή.
Το CYS EN ISO 10456: 2007 περιέχει πίνακα με:
• τη θερμική αγωγιμότητα (λ) ορισμένων οικοδομικών υλικών
• την ειδική θερμότητα (c) ορισμένων οικοδομικών υλικών, και
• την πυκνότητα (ρ).
Η κατασκευή της θερμομόνωσης ενός κτιρίου πρέπει να γίνεται σύμφωνα με ορισμένες προϋποθέσεις που ανάλογα με τη θέση της επιφάνειας που πρόκειται να προστατευθεί και τη θέση της μονωτικής στρώσης μέσα στην κατασκευή (εσωτερικά ή εξωτερικά). Είναι ευνόητο ότι δεν μπορούν να αγνοηθούν οι απαιτήσεις προστασίας από την υγρασία. Για το λόγο αυτό, το πρόβλημα της θερμομόνωσης – όπως ήδη τονίστηκε – δεν μπορεί να εξετάζεται μεμονωμένα, αλλά σε συνδυασμό με άλλες απαιτήσεις προστασίας και πάντοτε σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα του έργου.
Στη συνέχεια γίνεται συνοπτική αναφορά στα πιο ευάλωτα στοιχεία ενός κτιρίου, που έχουν ανάγκη
θερμικής προστασίας.
Αυτά είναι:
α. Η οροφή (επίπεδη ή κεκλιμένη) και η στέγη, που παρουσιάζουν μεγάλες θερμικές απώλειες,
μια και είναι τα μέρη εκείνα του κτιρίου που δέχονται άμεσα όλες τις επιδράσεις των καιρικών
συνθηκών.
β. Τα εξωτερικά τοιχώματα, που υπόκεινται σε μια σειρά επιδράσεων και τα οποία ανάλογα με
τον τρόπο κατασκευής τους, προκαλούν μεγάλες θερμικές απώλειες. Όπως ήδη αναφέρθηκε, η
προστασία των εξωτερικών τοιχωμάτων μπορεί να γίνει εσωτερικά ή εξωτερικά, ανάλογα με τη
χρήση των χώρων που προστατεύουν και το βασικό μέρος της δομής τους. Υπάρχουν επίσης
περιπτώσεις τοιχωμάτων στις οποίες η θερμική μόνωση τοποθετείται ανάμεσα σε δυο κατακόρυφα
στρώματα ομοιογενών ή ανομοιογενών υλικών και είναι σχετικά απλή λύση η οποία όμως, όπως
και οι προηγούμενες, έχει και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Γενικά σε όλες τις περιπτώσεις
πλευρικών εξωτερικών τοιχωμάτων παίρνονται μέτρα για:
• Προστασία του θερμομονωτικού υλικού από συμπύκνωση και δρόσο, με φράγμα υδρατμών.
• Παρεμπόδιση της διείσδυσης νερών βροχής, που θα έχει ως συνέπεια την πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς στο θερμομονωτικό υλικό, και
• Αποφυγή της δημιουργίας θερμογεφυρών που αυξάνουν τις θερμικές απώλειες και δημιουργούν
θερμικές τάσεις στα επιμέρους υλικά που συνθέτουν την κατασκευή .
Επιπλέον πρέπει να αποφεύγεται η διάτρηση των εξωτερικών τοιχωμάτων για να περάσουν σωληνώσεις εγκαταστάσεων ή άλλου είδους κατασκευές. Όπου αυτό είναι απαραίτητο, τότε επιβάλλεται ιδιαίτερη μέριμνα για την προστασία των ευάλωτων αυτών στοιχείων, τόσο από τη θερμότητα όσο και από την υγρασία.
γ. Τα ανοίγματα, που είναι από τα πιο ευάλωτα στοιχεία ενός κτιρίου. Για τον περιορισμό των
θερμικών απωλειών πρέπει οι αρμοί συναρμογής των πλαισίων να είναι απόλυτα αδιαπέραστοι
από τον αέρα. Τα υλικά που συγκροτούν το κούφωμα (ξύλο, αλουμίνιο, πλαστικό) να είναι
αρίστης ποιότητας ώστε να αποφεύγονται οι παραμορφώσεις των φύλλων. Για ξύλινα παράθυρα
ή πόρτες, αυτό δεν είναι εύκολα κατορθωτό εξαιτίας της φύσης του υλικού. Στην περίπτωση
όμως κουφωμάτων αλουμινίου, η πρόβλεψη ειδικών παρεμβυσμάτων στους αρμούς επαφής δίνει
συνήθως άριστα αποτελέσματα. Επιπλέον τα υαλοστάσια των ανοιγμάτων θα πρέπει να έχουν
χαμηλό συντελεστή θερμοπερατότητας
δ. Το κατώτερο δάπεδο του κτιρίου το οποίο όμως δεν χρειάζεται πάντα θερμική προστασία, εκτός
εάν χρησιμοποιείται ενδοδαπέδιο σύστημα θέρμανσης (δάπεδο ισογείου σε επαφή με το έδαφος).
Οπωσδήποτε όμως, απαιτείται θερμική προστασία στις περιπτώσεις δαπέδου εκτεθειμένου προς
το εξωτερικό περιβάλλον (π.χ. κτίριο σε πυλωτή).
ε. Τα στηθαία των παραθύρων, όπου συνήθως τοποθετούνται τα θερμαντικά σώματα επειδή
λειτουργικοί λόγοι επιβάλλουν συχνά τη μείωση του πάχους του τοιχώματος στις θέσεις αυτές.
Επίσης, η έντονη θερμική ακτινοβολία προκαλεί συμπύκνωση στις θέσεις αυτές γρηγορότερα
παρά στις υπόλοιπες επιφάνειες του χώρου, με αποτέλεσμα να καταπονούνται περισσότερο τα
δομικά στοιχεία που γειτονεύουν με σώματα θέρμανσης.
στ. Τα μπαλκόνια και οι προεξοχές της πλάκας, όταν δεν προστατεύονται από τη θερμότητα,
λειτουργούν σαν θερμογέφυρες, με αποτέλεσμα να μην ελέγχονται απόλυτα οι θερμικές απώλειες
των εσωτερικών χώρων και να προκαλούνται βλάβες στις κατασκευές λόγω συμπύκνωσης. Όμως
η μόνωσή τους είναι συχνά προβληματική γιατί ανεβάζει υπέρμετρα το ολικό κόστος για τη
θερμομόνωση του κτιρίου.
Ένα κτίριο πρέπει να θερμομονώνεται σε όλες τις εξωτερικές επιφάνειές του, κατακόρυφες και οριζόντιες, που περικλείουν κλιματιζόμενους χώρους από τους οποίους είναι δυνατό να διαφύγει θερμική ενέργεια (επιφάνειες που έρχονται σε επαφή με ατμοσφαιρικό αέρα ή μη κλιματιζόμενους χώρους).
Ως εκ τούτου, τα πιο βασικά μέρη ενός κτιρίου τα οποία πρέπει να θερμομονώνονται είναι:
Θερμομόνωση κτιρίου:
Με τη λήψη μέτρων για θερμομόνωση του κελύφους ενός κτιρίου επιδιώκεται η μείωση του ρυθμού ροής θερμότητας μέσα από τα τοιχώματα που χωρίζουν περιοχές ή χώρους με διαφορετική θερμοκρασία.
Η θερμομόνωση συνίσταται από ένα σύνολο στοιχείων (υλικά, διαδικασίες και μέθοδοι κατασκευής)
και συνδέεται άμεσα με το κόστος κατασκευής και λειτουργίας του κτιρίου.
Μετάδοση θερμότητας με αγωγή:
Αυτή βασίζεται στην ιδιότητα των μορίων των υλικών σωμάτων να προσλαμβάνουν θερμότητα από
γειτονικά μόρια υψηλότερης θερμοκρασίας και να μεταδίδουν τη θερμότητά τους σε γειτονικά μόρια χαμηλότερης θερμοκρασίας. Στα στερεά σώματα η μετάδοση της θερμότητας επιτυγχάνεται εύκολα λόγω της πολύ μικρής απόστασης (πρακτικά όταν έρχονται σε επαφή) μεταξύ των μορίων κάθε σώματος. Στα υγρά, την αγωγιμότητα βοηθούν οι ελαστικές κρούσεις των μορίων. Στα μέταλλα, η ροή της θερμότητας με αγωγή οφείλεται κύρια στη διάχυση των ελεύθερων ηλεκτρονίων.
Μετάδοση θερμότητας με μεταφορά:
Αυτή βασίζεται στη δυνατότητα μεταβίβασης της θερμότητας σε υγρά ή αέρια σώματα μέσω της
μετακίνησης των θερμών μορίων. Στα κτίρια, με τη φυσική κυκλοφορία του αέρα διακινούνται σημαντικά ποσά θερμότητας. Εκτός από τη φυσική κυκλοφορία του αέρα, που οφείλεται σε θερμοκρασιακές μεταβολές μέσα στους χώρους, μετακινήσεις του αέρα προκαλούν και οι άνεμοι, οι κινήσεις των ανθρώπων, τα ανοίγματα θυρών και παραθύρων, η λειτουργία ανεμιστήρων κ.ά.
Μετάδοση θερμότητας με ακτινοβολία:
Αυτή συμβαίνει μεταξύ στερεών σωμάτων με διαφορετική θερμοκρασία που διαχωρίζονται από αέρα και μεταδίδεται με τη μορφή ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.
Ειδική θερμότητα (c):
Έτσι ονομάζεται η ποσότητα ενέργειας που χρειάζεται για να υψωθεί η θερμοκρασία της μονάδας
μάζας ενός υλικού κατά 1°C. Οι μονάδες της ειδικής θερμοχωρητικότητας είναι το kcal/kg °C ή
J/kg Κ.
Θερμογέφυρα:
Είναι το τμήμα ενός κατασκευαστικού στοιχείου του οποίου ο βαθμός θερμομόνωσης είναι σημαντικά χαμηλότερος από τη μέση τιμή θερμομόνωσης του συνόλου του στοιχείου.
Το πρόβλημα της θερμογέφυρας παρουσιάζεται συνήθως στις απολήξεις των πλακών, τα όρια της
εξωτερικής τοιχοποιίας, τις ποδιές ανοιγμάτων, τα ανώφλια κ.ά. Στην περιοχή της θερμογέφυρας,
λόγω της αυξημένης ροής της θερμότητας, παρουσιάζονται στις εσωτερικές πλευρές του τοιχώματος χαμηλότερες επιφανειακές θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα τη συχνή εμφάνιση τοπικής υγρασίας και μούχλας.
Γραμμική Θερμογέφυρα (Ψ):
Η πρόσθετη απώλεια θερμότητας που αποδίδεται στη σύνδεση εκφράζεται ως γραμμική θερμική
μετάδοση, τιμή Ψ (W/m.K).
Υγρασία:
Είναι η περιεκτικότητα (κατά βάρος ή στα % μέρη) μιας ουσίας σε νερό. Ειδικά για τον αέρα, υγρασία είναι η περιεκτικότητά του σε νερό με τη μορφή υδρατμών. Αυτή εξαρτάται από τη δυνατότητα λήψης ποσοτήτων νερού (από ελεύθερες επιφάνειες νερού ή από υγρά σώματα στο χώρο εκτεθειμένα σε ρεύματα αέρα, ανθρώπινες εκπνοές και ιδρώτα) από τον αέρα, από τη θερμοκρασία και την πίεση του αέρα, καθώς και από την επιφανειακή θερμοκρασία των τοιχωμάτων ή άλλων αντικειμένων στο χώρο. Με την αύξηση της θερμοκρασίας του αέρα αυξάνεται η δυνατότητά του να παραλαμβάνει υγρασία, ενώ με τη μείωση της θερμοκρασίας του μπορεί να επέλθει κορεσμός και, στη συνέχεια, να εμφανισθεί υγροποίηση των υδρατμών (εμφάνιση σταγόνων στην επιφάνεια των ψυχρότερων αντικειμένων ή τοιχωμάτων).
Φράγμα υδρατμών:
Αυτό είναι λεπτό στρώμα υλικού μεγάλης αντίστασης υδατοδιαφυγής (π.χ. φύλλο αλουμινίου, PVC,
πισσόχαρτου, γυαλιού, στρώμα πλαστικού χρώματος κ.ά.) που τοποθετείται στη θερμότερη πλευρά
των χώρων όπου υπάρχει αυξημένη υγρασία για να εμποδίζει τους υδρατμούς να εισχωρήσουν και
να ψυχθούν στο εσωτερικό του δομικού στοιχείου.
Αποτελεσματική Θερμοχωρητικότητα (Cm):
Η ποσότητα της θερμότητας που μπορεί να προσλάβει ένα υλικό ονομάζεται αποτελεσματική
θερμοχωρητικότητα και οι μονάδες είναι kJ/(kgK).
Συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας (λ):
Είναι η ποσότητα θερμότητας που ρέει ανά μονάδα χρόνου (J/s) μέσα από τη στρώση ομοιογενούς
υλικού επιφάνειας 1m2, όταν η θερμοκρασιακή πτώση κατά τη διεύθυνση ροής της θερμότητας είναι 1°C/m ή 1K/m και οι μονάδες μέτρησης του είναι W/mK.
Συντελεστής θερμοπερατότητας (U):
Ο συντελεστής θερμοπερατότητας καθορίζει τη θερμομονωτική ικανότητα του στοιχείου κατασκευής και δίδει την ποσότητα της θερμότητας ανά μονάδα χρόνου η οποία μεταδίδεται σε σταθερή θερμική κατάσταση, από επιφάνεια 1m2 του στοιχείου κατασκευής, όταν η διαφορά θερμοκρασίας του αέρα που βρίσκεται σε επαφή με τις δυο πλευρές του στοιχείου είναι 1 βαθμός Κέλβιν. Ο συντελεστής αυτός εξαρτάται από την επιφάνεια της κατασκευής, το πάχος και το συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας λ των οικοδομικών υλικών και η μονάδα μέτρησης του είναι W/(m2 K).
Πυκνότητα (ρ) :
Πυκνότητα ενός υλικού ορίζεται ως η μάζα του υλικού ανά μονάδα όγκου (Kg/m3).
Κέλυφος κτιρίου:
“κέλυφος του κτιρίου” σημαίνει το σύνολο των επιφανειών των δομικών στοιχείων που διαχωρίζουν τον θερμαινόμενο χώρο από το εξωτερικό περιβάλλον (αέρα, έδαφος ή νερό) ή από εφαπτόμενα κτίρια ή μη θερμαινόμενους χώρους.
Θερμαινόμενος χώρος:
Θερμαινόμενος χώρος είναι η κλειστή περιοχή για την οποία απαιτείται ενέργεια για επίτευξη και
διατήρηση συνθηκών θερμικής άνεσης (θέρμανση, ψύξη).
Θερμική αντίσταση (R):
Είναι η αντίσταση των στοιχείων στη ροή θερμότητας και είναι το αντίστροφο του συντελεστή
θερμοπερατότητας (m2 K/W).
Θερμομόνωση εξωτερικής τοιχοποιίας – δοκών – υποστυλωμάτων.
Οι βασικοί τρόποι θερμομόνωσης της εξωτερικής τοιχοποιίας, δοκών και υποστυλωμάτων είναι οι
ακόλουθοι:
Θερμομόνωση εξωτερικής τοιχοποιίας:
• Θερμομόνωση στην εσωτερική επιφάνεια
• Θερμομόνωση στην εξωτερική επιφάνεια
• Θερμομόνωση στον πυρήνα
• Χρήση θερμομονωτικών τούβλων
Στις περιπτώσεις θερμομόνωσης τοίχου, σε όποια θέση και να τοποθετηθεί η θερμομόνωση θα
πρέπει:
• Να παρέχει επαρκή θερμική αντίσταση ώστε να πληρούνται οι ελάχιστες απαιτήσεις
θερμομόνωσης.
• Να παρέχει ένα συνεχές θερμομονωτικό στρώμα χωρίς θερμογέφυρες.
• Να αντιστέκεται στη διείσδυση νερού.
Θερμομόνωση Δοκών – Υποστυλωμάτων:
• Θερμομόνωση στην εσωτερική παρειά
• Θερμομόνωση στην εξωτερική παρειά
Ενίσχυση Θερμομόνωσης:
• Χρήση θερμοσοβά
Εσωτερική θερμομόνωση τοιχοποιίας, δοκών-υποστυλωμάτων.
Η εσωτερική θερμομόνωση τοποθετείται σε κτίρια στα οποία μας ενδιαφέρει η άμεση απόδοση του
συστήματος θέρμανσης/ψύξης χωρίς χρονική καθυστέρηση, και δεν μας ενδιαφέρει η απόδοση
θερμότητας από τα δομικά στοιχεία μετά τη διακοπή του κλιματισμού, δηλαδή, παραθεριστικές
κατοικίες, σχολεία, κτίρια γραφείων ημερήσιας λειτουργίας κ.λπ.
Η εσωτερική θερμομόνωση καλύπτεται με συνδυασμό πλέγματος και επιχρίσματος, με γυψοσανίδα
κ.λπ.
Τα πλεονεκτήματα της εσωτερικής θερμομόνωσης είναι:
• Απλή και γρήγορη κατασκευή
• Οικονομικότερη κατασκευή σε σχέση με την εξωτερική θερμομόνωση
• Άμεση απόδοση του συστήματος θέρμανσης/ψύξης
• Τα μονωτικά υλικά δεν χρειάζονται προστασία από εξωτερικές επιδράσεις (άνεμοι, υγρασία,
ηλιακή ακτινοβολία κ.λπ.)
Τα μειονεκτήματά της είναι:
• Πρόβλημα θερμογεφυρών (κυρίως στα σημεία όπου υπάρχουν συναρμογές εξωτερικών και
εσωτερικών τοίχων).
• Γρήγορη ψύξη του χώρου μετά τη διακοπή της θέρμανσης.
• Αδυναμία προστασίας δομικών στοιχείων από συστολές – διαστολές λόγω εξωτερικών
θερμοκρασιακών μεταβολών.
• Πιθανότητα δημιουργίας επιφανειακής υγρασίας από συμπύκνωση υδρατμών που για να
αποφευχθεί απαιτείται η τοποθέτηση φράγματος υδρατμών (φύλλα αλουμινίου, ασφαλτόπανο,
νάιλον κλπ.) μπροστά από το μονωτικό υλικό και προς την κλιματιζόμενη πλευρά του χώρου.
• Δυσκολία, όχι αξεπέραστη, στο να κρεμαστούν ράφια, πίνακες κλπ. μεγάλου βάρους και
τοποθέτηση ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων.
• Στην περίπτωση που εφαρμοστεί σε υφιστάμενα κτίρια εμποδίζει την ομαλή λειτουργία του
εσωτερικού χώρου κατά την κατασκευή και μειώνει το ωφέλιμο εμβαδόν του.
Πλεονεκτήματα
Η θερμομόνωση σ’ ένα κτίριο, ουσιαστικά παρέχει σ’ αυτό ένα «προστατευτικό περίβλημα» το οποίο μειώνει τη μετάδοση θερμότητας από και προς το εσωτερικό του. Το TETRATHERM είναι ένα πιστοποιημένο σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης, καλύπτει τις σύγχρονες του καταναλωτή και αποτελεί ιδανική επιλογή. Το χειμώνα μειώνει το ρυθμό με τον οποίο η θερμότητα χάνεται από το κτίριο και το καλοκαίρι μειώνεται ο ρυθμός με τον οποίο η θερμότητα εισάγεται σε αυτό.
Την οικονομία στην κατανάλωση ενέργειας, με τον περιορισμό των θερμικών απωλειών από το κέλυφος του κτιρίου. Με την εξωτερική θερμομόνωση μπορείτε να εξοικονομήσετε ενέργεια και να επιτύχετε μείωση του ρεύματος, που καταναλώνετε σε διάφορες εποχιακές κλιματολογικές συνθήκες, ιδίως στη θέρμανση το Χειμώνα.
Επίσης με την εξωτερική θερμομόνωση οι τοίχοι κρατούν σταθερή τη θερμοκρασία των εσωτερικών χώρων για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μετά το κλείσιμο των συστημάτων θέρμανσης και κλιματισμού.
Τα συστήματα θερμομόνωσης της εξασφαλίζουν υψηλή εσωτερική θερμοκρασία στις τοιχοποιείες. Για κανονικές συνθήκες κατοικίας και επιφανειών δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος συμπύκνωσης υδρατμών.
Την υγιεινή, άνετη κι ευχάριστη διαβίωση, χωρίς να διαταράσσεται το θερμικό ισοζύγιο του
ανθρώπινου σώματος και να προκαλούνται σοβαρές θερμικές αλληλοεπιδράσεις κρύου ή ζέστης
ανάμεσα σ’ αυτό και στο χώρο που το περιβάλλει. Το θερμικό ισοζύγιο είναι αυτό που κυρίως
καθορίζει το αίσθημα άνεσης του ανθρώπινου οργανισμού.Η θερμοκρασία του εσωτερικού χώρου μένει σταθερή για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Έτσι δημιουργείται ένα άνετο και ισορροπημένο εσωτερικό περιβάλλον, τόσο το χειμώνα, όσο και το καλοκαίρι.
Εξαφανίζονται τα φαινόμενα της μούχλας και της υγρασίας.
Επιπλέον η εξωτερική θερμομόνωση αναβαθμίζει ενεργειακά το σπίτι σας και μάλιστα αυξάνει την εμπορική του αξία, διότι το κτίριο σας με αυτό το σύστημα πληροί τις απαιτήσεις της ενεργειακής ταυτότητας που επιβάλει η ευρωπαϊκή οδηγία.Ταυτόχρονα, δημιουργεί μια ανακαινισμένη όψη του κτιρίου εξωτερικά.
Η χρήση ενέργειας και τα απόβλητα της επιβαρύνουν το περιβάλλον. Τα συστήματα θερμομόνωσης μειώνουν τις εκπομπές βλαβερών υλικών που έχουν σχέση με τον κλιματισμό και την παραγωγή ενέργειας καθώς μειώνουν δραστικά τις ενεργειακές ανάγκες των κτιρίων.
Το σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης προστατεύει το κτίριο σας από βλαπτικές συνθήκες, όπως η υγρασία, το νερό της βροχής, η εσωτερική υγρασία, η ανάπτυξη μούχλας και μικροοργανισμών, για πολλά χρόνια.
Βελτίωση αποθήκευσης θερμότητας.Τα συστήματα θερμομόνωσης μονώνουν όλα τα κρίσιμα σημεία λεπτομερειών όπως λαμπάδες, πρέκια, προβόλους, στηθαία, συνδέσεις κλπ.
Οπότε εξαλείφονται τα αδύνατα σημεία στην κατασκευή και βελτιώνεται η ικανότητα αποθήκευσης θερμότητας της τοιχοποιίας.Μετά το τέλος της θέρμανσης (π.χ. κλείσιμο καλοριφέρ) η αποθηκευμένη ενέργεια αποδίδεται στον χώρο εξισορροπώντας την θερμοκρασία και μειώνοντας δραστικά την ανάγκη επιπλέον θέρμανσης.
Συχνές Ερωτήσεις
Οι κατοικίες / νοικοκυριά αποτελούν έναν από τους πλέον σημαντικούς καταναλωτές ενέργειας στη χώρα, καθώς αντιπροσωπεύουν το 83,68% του συνολικού αριθμού της ποσότητας του κτιριακού αποθέματος (ανακοίνωση αποτελεσμάτων Απογραφής Πληθυσμού – Κατοικιών 2011, ΛΣΤΑΤ). Καθοριστικός παράγοντας στην κατανάλωση ενέργειας είναι η παλαιότητα των κτιρίων.Ειδικότερα, το 55% των κτιρίων με χρήση κατοικίας έχει κατασκευαστεί πριν το έτος 1980, δηλαδή είναι θερμικά απροστάτευτα.
Υπάρχει δυνατότητα να εφαρμοστεί όλες τις εποχές του χρόνου, αρκεί να μην υπάρχουν ακραίες θερμοκρασίες ζέστης ή κρύου.
Είναι γεγονός βέβαια ότι τις ημέρες που βρέχει δεν γίνεται να προχωρήσουν οι εργασίες της Θερμομόνωσής.Ωστόσο μπορεί το συνεργείο να εργάζεται τις μη βροχερές μέρες και να διακόπτει τις μέρες που βρέχει.
Σαφώς η εξωτερική θερμοπρόσοψη είναι πιο αποτελεσματική από την εσωτερική Θερμομόνωση αλλά δυστυχώς λόγω μεγαλύτερου κοστολογίου και αδυναμίας εφαρμογής σε κάποια κτίρια, προτιμάται και η λύση της εσωτερικής θερμομόνωσης.
Οι γνώμες διίστανται διότι το κάθε υλικό, Διογκωμένη Πολυστερίνη (λευκό ή μαύρο γραφιτούχα) και Εξηλασμένη Πολυστερίνη (μπλε, πράσινη κλπ) έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και χρησιμοποιήται εξίσου.Η διογκωμένη πολυστερίνη (EPS) είναι το θερμομονωτικό υλικό που χρησιμοποιείται σε ποσοστό 85% στα συστήματα εξωτερικής θερμομόνωσης στην Ευρωπαϊκή αγορά.
Η χρήση EPS για πάνω από 50 χρόνια, σε εκατοντάδες εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα συστημάτων εξωτερικής θερμομόνωσης, έχει δείξει την άριστη συμπεριφορά και την αξιοπιστία του υλικού.
Τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα συνοψίζονται παρακάτω:
- άριστη θερμομόνωση, ευκολία χρήσης πλακών μεγάλου πάχους
- άριστη πρόσφυση των επιχρισμάτων
- πολύ καλή διαπνοή (υδρατμοδιαπερατότητα)
- υψηλή ελαστικότητα και άρα απορρόφηση τάσεων
- ευκολία στην χρήση κατά την κατασκευή
Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει εμφανιστεί στην αγορά και ο πετροβάμβακας με τα δικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Γενικά δεν υπάρχει κάποιο όριο στο πάχος του μονωτικού, ωστόσο πλέον σπάνια στη Θερμοπροσοψη χρησιμοποιούνται μονωτικά υλικά με πάχος μικρότερο των 5cm (εκατοστών).
Πρέπει να ξέρετε ότι το πάχος τής μονωτικής πλάκας (πολυστερίνης) είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ενεργειακή απόδοση και όπως είναι φυσικό με την αποτελεσματικότητα της Θερμοπρόσοψης. Επίσης σε όλα τα επιδοτούμενα προγράμματα Εξοικονομώ το ελάχιστο πάχος πολυστερίνης που μπορεί να εφαρμοστεί είναι 7cm. Άρα όσο θα αυξάνουμε το πάχος τής πολυστερίνης, τόσο πιο πολύ θα μειώνονται οι απώλειες θερμοκρασίας το χειμώνα ή θα αυξάνεται η δροσιά το καλοκαίρι. Οπότε θα υπάρξει μεγαλύτερη εξοικονόμηση ενέργειας.
Όσο αφορά τα υλικά είναι αδύνατον να δοθεί μία συγκεκριμένη – σαφή απάντηση.
Διότι το κόστος του ολοκληρωμένου συστήματος θερμομόνωσης επηρεάζεται, από την ποιότητα των υλικών, το πάχος της πολυστερίνης το οποίο καταλαμβάνει περίπου στο 40%-45% από το συνολικό κόστος.
Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν σχετικά με το κόστος της Θερμοπρόσοψης στείλτε το ερώτημά σας εδώ
Είναι ανέφικτο να υπολογιστεί με ακρίβεια διότι υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες όπως το κλίμα, η ποιότητα κατασκευής του κτιρίου η παλαιότητα του, το είδος της θέρμανσης που διαθέτει κτλ.
Μια χονδρική εκτίμηση είναι από 6 εως 10 έτη.
Είναι ενεργό σήμερα (2020) το πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας, το “Εξοικονόμηση κατ’ Οίκον 2”, στο οποίο μπορείτε να κάνετε αίτηση και να επιδοτηθείτε ως και με 70% του συνολικού κόστους της.
